9 May — 14 August 2025

​

​

​​

BGSW / CAT, Baltic centre for Contemporary Art, Poland 

Participating Artists:

Grupa ŁONO (Marcelina Amelia and Marta Borkowska), Karina Marusińska, Patryk Różycki
Curator: Michał Żesławski
 

The exhibition tells the story of experiences that connect us — regardless of age, identity, or life situation. We must find ourselves within them, adapt, or seek our own path, often going beyond accepted norms. It is a process of self-discovery that usually begins with pain, arising from an inner, unmet need.

A seaside health resort forms the backdrop of the exhibition, where the display takes on the character of a “sanatorium” space. The gestures and actions of the participating artists serve as “treatments” supporting emotional and spiritual well-being. The works speak of fears and traumas, but also of care work and survival strategies. Their language is that of objects, performances, and personal rituals, inspired by dreams, memories, hypnosis, and the healing power of nature.

FALE emphasises the potential of art as a (arte)therapeutic tool, enabling the processing of personal stories. Can art not only disturbingly move us, but also accompany, support, and allow us to find our own reflection within it? And ultimately — can it involve outsiders in the creative process, making them the very centre of the experience?

The sea — breath, tears, salt, and water — is an element that connects bodies. In the exhibition, the body becomes a vessel for emotions and a tool for their release. The proposed actions — workshops, manual work, gesture, touch — open up space for relief and shared tenderness. The body — as memory, as a map of emotions, as a tool of expression — also plays an important role in the concept of hydrofeminism. According to this idea, we are not separate entities, but part of a larger, interspecies, and intergenerational network. Through our bodies, composed largely of water, we express, experience, and dissolve what is painful.

The works presented show that sensitivity does not have to be a sign of weakness. It can be a creative force — an ability to notice subtle traces, personal stories, and hidden emotions. It can also be a way of resisting and building communities.

The exhibition project is an evolution of a workshop, and its title’s reference to Virginia Woolf’s novel invites us to immerse ourselves in a stream of consciousness, where reflections on life, relationships, and the passage of time intertwine.

Accompanying the exhibition are texts co-created through the voices of the participating artists’ experiences.

​

PL:
osoby artystyczne: Grupa ŁONO (Marcelina Amelia i Marta Borkowska), Karina Marusińska, Patryk Różycki kurator: Michał Żesławski BGSW / CAT, 9.05—14.08.2025

Wystawa opowiada o doświadczeniach, które nas łączą — niezależnie od wieku, tożsamości czy życiowej sytuacji. Musimy się w nich odnaleźć, dostosować albo poszukać własnej ścieżki, często wykraczając poza przyjęte normy. To proces samopoznawania, który zazwyczaj zaczyna się od bólu, wynikającego z wewnętrznej, niespełnionej potrzeby. Nadmorskie uzdrowisko jest tłem wystawy, gdzie ekspozycja przyjmuje charakter „sanatoryjnej” przestrzeni. Prezentowane gesty i działania osób artystycznych pełnią funkcję „zabiegów” wspierających emocjonalną i duchową kondycję. Prace opowiadają o lękach, traumach, ale także o pracy opiekuńczej i strategiach przetrwania. Ich językiem są obiekty, performanse i autorskie rytuały, a inspiracjami: sny, wspomnienia, hipnoza i uzdrawiająca moc przyrody. FALE podkreślają potencjał sztuki jako narzędzia (arte)terapeutycznego, które umożliwia przepracowanie osobistych historii. Czy sztuka może nie tylko niepokojąco poruszać, ale także towarzyszyć, wspierać i pozwalać na odnalezienie w niej własnego odbicia? W końcu — czy może włączać w proces twórczy osoby z zewnątrz, czyniąc je centrum doświadczenia? Morze — oddech, łzy, sól i woda — to żywioł łączący ciała. Na wystawie ciało staje się nośnikiem emocji i narzędziem ich uwolnienia. Proponowane działania — warsztaty, praca manualna, gest, dotyk — otwierają przestrzeń dla ulgi i wspólnej czułości. Ciało — jako pamięć, jako mapa emocji, jako narzędzie ekspresji — odgrywa także istotną rolę w koncepcji hydrofeminizmu. Zgodnie z nią, nie jesteśmy oddzielnymi jednostkami, lecz częścią większej, międzygatunkowej i międzypokoleniowej sieci. To przez nasze ciała, zbudowane w znacznym stopniu z wody, wyrażamy, przeżywamy i rozpuszczamy to, co bolesne. Prezentowane prace pokazują, że wrażliwość nie musi być oznaką słabości. Może być twórczą mocą — zdolnością dostrzegania drobnych śladów, osobistych historii i ukrytych emocji. Może również stanowić sposób stawiania oporu i budowania wspólnot. Projekt wystawy jest ewolucją warsztatu, a jego tytułowe nawiązanie do powieści Virginii Woolf zaprasza do zanurzenia się w strumień świadomości, gdzie splatają się refleksje o życiu, relacjach i upływie czasu. Wystawie towarzyszą teksty współtworzone głosami doświadczeń osób artystycznych.